تأثیر برنامه ریزی مالیاتی بر ارزش شرکت

تأثیر برنامه ریزی مالیاتی بر ارزش شرکت

برنامه ریزی مالیاتی (به اختصار TP) استفاده عمدی از روش های ایجاد مزایای مالیاتی به منظور به حداکثر رساندن درآمد پس از مالیات است (Wilde & Wilson، 2018). عواقب فعالیت های برنامه ریزی مالیاتی می تواند منافع داشته باشد یا هزینه هایی را برای شرکت ها ایجاد کند. برنامه ریزی مالیاتی زمانی موثر است که منافع بیشتر از هزینه باشد و در نتیجه، ارزش شرکت افزایش می یابد. تحقیقات دانشگاهی در مورد تأثیر برنامه ریزی مالیاتی بر ارزش شرکت در دهه گذشته رشد کرده است.

با این حال ، در مورد چگونگی مشاهده سرمایه گذاران و سهامداران نسبت به فعالیت های برنامه ریزی مالیاتی اجماع وجود ندارد. بسیاری از مطالعات قبلی شواهدی را نشان می دهد که هرچه شرکت ها بیشتر هزینه های مالیاتی را بهینه کنند، ارزش آنها بیشتر کاهش می یابد (چن و همکاران ، 2014 ؛ وهاب و هولاند ، 2012). برعکس، برخی شواهد نشان می دهد که برنامه ریزی مالیاتی تاثیری بر ارزش شرکت ندارد (اکبری و همکاران ، 2019 ؛ Salawu و همکاران ، 2017). برخی دیگر می دانند که برنامه ریزی مالیاتی می تواند ارزش محکمی ایجاد کند (جکسون و همکاران ، 2012 ؛ جی و شان ، 2018 ، صالحی و همکاران ، 2019). به گفته دسای و دارماپالا (2009)، مالکیت موسسه می تواند رابطه بین برنامه ریزی مالیاتی و ارزش شرکت را معکوس کند.

به طور جزئی ، به میزانی که ساز و کار های حاکمیت یک شرکت قوی هستند ، تصمیمات مدیران از نظر سهامداران بهینه نیستند. علاوه بر این ، ساختار مالکیت ، به ویژه مالکیت دولتی، عامل مهمی است که تصمیمات برنامه ریزی مالیاتی را تحت تأثیر قرار می دهد. به طور کلی ، شرکت های دولتی در مقایسه با شرکت های غیر دولتی ، اجتناب مالیاتی کمتری از خود نشان می دهند. جالب اینجاست که شرکت های تحت کنترل دولت محلی نرخ مالیات بالاتری را نسبت به شرکت های کنترل کننده دولت ملی گزارش می کنند (بردشاو و دیگران ، 2019 ؛ مافرولا ، 2019). دولت ایالتی نقش یک جمع کننده مالیات و همچنین یک سهامدار را دارد. هنگامی که دولت ایالت در اکثر شرکت ها سهامدار اقلیت بزرگی باشد ، منابع شرکتی اختصاص یافته به مالیات برای کنترل سهامداران در دسترس نیست. بنابراین، هنگامی که اجرای مالیات قویتر می شود، هزینه نمایندگی کنترل اجاره سهامداران کاهش می یابد و منجر به ارزش شرکت می شود (Desai et el.، 2007).

این توضیحات متفاوت این سوال را ایجاد می کند که آیا در این تنظیمات اشتراکات مربوط به نمایندگی وجود دارد یا مطابق با توضیحات مختلف ، هر یک از تنظیمات دارای نمایندگی های منحصر به فردی است. ج.ا.ا کشوری در حال توسعه است که در آن بنگاه های دولتی دارای موقعیت مطلوبی هستند زیرا از امتیازات سیاسی و مالی بسیاری برخوردار هستند. برنامه ریزی مالیاتی می تواند هم فواید و هم هزینه هایی را به همراه داشته باشد. از یک طرف ، کاهش مالیات می تواند باعث افزایش سود پس از کسر مالیات شود. از طرف دیگر هزینه های نمایندگی در نظر گرفته می شود.

شرکت هایی که مالیات کمتری پرداخت می کنند ارزش آنها افزایش می یابد (چن و همکاران ، 2014). علاوه بر این، مشکل آژانس تأثیر جلوگیری از مالیات بر ارزش شرکت را تعدیل می کند. در نتیجه، سهامداران باید نتیجه برنامه ریزی مالیاتی را در نظر بگیرند. علاوه بر این، وهاب و هولاند (2012) نیز ارتباط منفی بین برنامه ریزی مالیاتی و ارزش شرکت را نشان دادند. با این حال، مکانیسم های حاکمیت شرکتی تاثیری در رابطه بین برنامه ریزی مالیاتی و ارزش شرکت ندارند. دلایل آن بی اثر بودن مکانیسم های حاکمیت شرکتی و اطلاعات ناکافی مربوط به مالیات است. در مقابل ، برنامه ریزی مالیاتی می تواند بر ارزش شرکت تأثیر مثبت بگذارد. تانگ (2017) پیامدهای ارزشی اجتناب از مالیات 42107 مشاهدات سالانه 46 کشور از دوره 2001-2010 را بررسی می کند. ارزش شرکت با استفاده از Tobin’s Q اندازه گیری شده است.

اجتناب از مالیات در نتیجه برنامه ریزی مالیاتی در نظر گرفته می شود و با نرخ مالیات موثر (به اختصار ETR) اندازه گیری می شود. به طور کلی ، نتایج نشان می دهد که اجتناب از مالیات برای سهامداران ارزش ایجاد می کند و ارزش اجتناب از مالیات توسط هزینه های ناهمگن آژانس مرتبط با موسسات مختلف هدایت می شود. با این حال ، هیچ مدرکی در مورد ارتباط بین کیفیت درآمد کل و اجتناب از مالیات یافت نمی شود. بیشتر مطالعات نشان می دهد که برنامه ریزی مالیاتی با ارزش شرکت رابطه واقع بینانه دارد. با این حال ، برخی از آنها نتیجه ای ندارند این عدم توافق به احتمال زیاد بیانگر نیاز بیشتری به تحقیق دارد.

جهت کسب هرگونه اطلاعات تخصصی و نیز مشاوره در خصوص برنامه ریزی مالیاتی به پیج شرکت حسابداری بهین تراز به آدرس (behintarazco@) مراجعه نموده و به دایرکت پیام دهید.