زمان تشخیص درآمد و ویژگی های درآمد گزارش شده

زمان تشخیص درآمد و ویژگی های درآمد گزارش شده

درآمد تقریباً همیشه مهمترین مورد گزارش شده در صورت سود و زیان یک شرکت است. روندها و رشد درآمد یک شرکت ، شاخص های عملکرد گذشته شرکت و چشم انداز آینده را نشان می دهد. در نتیجه ، شناسایی درآمد یکی از مهمترین مسائلی است که استاندارد ها و حسابداران با آن روبرو هستند. یکی از موضوعات مهم در مورد شناسایی درآمد زمان بندی است (یعنی نقطه مناسب در چرخه فروش زمانی که درآمد باید شناسایی شود).

GAAP ایالات متحده به طور گسترده ای تصریح می کند که درآمد باید زمانی که تحقق یافت و به دست آمد، به رسمیت شناخته شود (یعنی “اصل شناخت درآمد”). با این حال ، در عمل ، زمان تشخیص درآمد به دلیل پیچیدگی و تنوع معاملات زیربنایی درآمدزایی پیچیده است. شرکت ها اغلب فرصت هایی برای تسریع درآمد از طریق شناسایی زودهنگام دارند (به عنوان مثال ، با شناسایی درآمد قبل از انتقال عنوان و یا ارسال محصول ، یا در زمانی که هنوز مشتری اختیار خاتمه ، ابطال یا تأخیر فروش را دارد). به تازگی ، شناسایی درآمد اولیه توجه تنظیم کنندگان استاندارد را به خود جلب کرده است.

به عنوان مثال ، رئیس سابق کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) آرتور لویت ، تشخیص زود هنگام درآمد را به عنوان یکی از پنج حوزه اصلی مدیریت سود ذکر کرد. هیئت استاندارد های حسابداری مالی (FASB) مجموعه ای از بولتن های گروه های در حال ظهور (به عنوان مثال ، FASB ، 2000) و SEC بولتن حسابداری کارکنان (SAB) 101 (SEC ، 1999) را منتشر کرده است که دستورالعمل های بیشتری برای زمان بندی مناسب ارائه می دهد. از شناخت درآمد علیرغم اهمیت تشخیص درآمد در گزارشگری مالی و توجه اخیر استانداردها ، تحقیقات تجربی کمی در مورد شناخت درآمد به طور کلی و زمان تشخیص درآمد به طور خاص وجود دارد. یکی از دلایل کم بودن تحقیقات در این زمینه ، مشکل در به دست آوردن داده های مربوط به سیاست های تشخیص درآمد است.

قبل از SOP 91-1 ، تعدادی از شرکت های نرم افزاری درآمد قبل از تحویل محصول یا عملکرد خدمات را تشخیص می دادند. این عمل از اصل به رسمیت شناختن درآمد منحرف شد و به تنظیم کنندگان استاندارد مربوط می شد. در نتیجه ، موسسه حسابداران عمومی رسمی آمریکا (AICPA) SOP 91-1 را در دسامبر 1991 منتشر کرد ، که مقرر می داشت در صورت احتمالی قابلیت جمع آوری ، درآمد مجوز باید هنگام تحویل به رسمیت شناخته شود و درآمد خدمات باید نسبت به ترتیب خدمات قابل تشخیص باشد. به طور خاص ، الزام SOP برای کاربرد های پسین اجازه می دهد تا درآمد اولیه شناسایی شود که برای آزمایش های تجربی بسیار مهم است. با این حال ، همچنین انتظار می رود که چنین روشی از میزان اقلام تعهدی حسابهای دریافتنی به تحقق جریان نقدی پس از آن بکاهد.

بیانیه مفاهیم حسابداری مالی (SFAC) شماره 5 بیان می کند که درآمد باید زمانی که تحقق یافت و به دست آورد شناسایی شد. با این حال ، قبل از SOP 91-1 ، ادبیات معتبر حسابداری مالیاتی هیچ راهنمای خاصی در مورد زمان مناسب برای تشخیص درآمد از مجوز ، فروش ، اجاره یا بازاریابی نرم افزار های رایانه ای ارائه نکرده است. در نتیجه ، تنوع قابل ملاحظه ای در شیوه های شناسایی درآمد در صنعت نرم افزار وجود داشت. در حالی که برخی از این شیوه ها تنوع در ماهیت معاملات فروش را نشان می داد ، برخی دیگر به دلیل تفاوت در تمایل شرکت ها برای تشخیص درآمد تهاجمی یا محافظه کارانه است.

به طور خاص ، برخی از شرکت های نرم افزاری درآمد را قبل از تحویل تشخیص می دهند که به طور بالقوه یکی یا هر دو شرایط اصل درآمد را نقض می کند. کاربرد ناهماهنگ اصل تشخیص درآمد و همچنین شیوه های تهاجمی تشخیص درآمد مربوط به تنظیم کنندگان استاندارد بود و در نهایت منجر به صدور SOP 91-1 در دسامبر 1991 توسط AICPA شد. یکی از موضوعات کلیدی در تشخیص درآمد نرم افزار ، نقطه ای است که باید درآمد مجوز نرم افزار را تشخیص داد. برخی معتقد بودند که درآمد باید هنگام امضای قرارداد شناسایی شود. آنها استدلال کردند که تحویل نرم افزار با فرایند درآمد فرعی است زیرا بیشتر هزینه های قابل توجه مربوط به معامله قبل از امضای قرارداد متحمل شده و هزینه شده است.