مفهوم ریسک حسابرسی

مفهوم ریسک حسابرسی

با توجه به این که ریسک حسابرسی ریسکی است که ممکن است حسابرس در صورت عدم صحت صورت های مالی اظهار نظر حسابرسی ناکافی کند، مفهوم ریسک حسابرسی مفهوم بسیار پیچیده ای در فرایند کیفیت حسابرسی بیش از حد است. بر اساس واژه نامه اصطلاحات IAASB ، ریسک حسابرسی به شرح زیر تعریف می شود: “این خطر که حسابرس هنگام اظهار نظر های مالی به طور موثر اشتباه اظهار نظر حسابرسی نامناسب می کند. ریسک حسابرسی تابعی از تحریف با اهمیت و خطر تشخیص است. ریسک حسابرسی در فرآیند حسابرسی به اشکال زیر رخ می دهد:

• ریسک برنامه ریزی شده (یعنی ریسکی که هنگام انعقاد قرارداد وجود دارد) ،
• ریسک ناشناخته (خطر ناشناخته برای حسابرسان تا پایان کار آنها) ،
• برآورد ریسک (برای حسابرس در طول حسابرسی شناخته شده است).

ریسک حسابرسی به عنوان وحدت این دو مولفه در نظر گرفته می شود:

ارزیابی ریسک – ریسک در هنگام جمع آوری و ارزیابی شواهد حسابرسی

ریسک تجاری – تأثیر اقتصادی ارزیابی حسابرسی.

حسابرس همیشه روش های کافی را برنامه ریزی می کند که ریسک حسابرسی را به حداقل برساند و تشخیص خطاها، تقلب و بی نظمی های دیگر در صورت های مالی را به حداکثر برساند. برای حسابرس بسیار مهم است که مناطقی را که خطرات زیادی در آنها تکرار می شود، شناسایی کند. در تعیین سطح ریسک ، حسابرس باید به سوالات زیر پاسخ دهد:

• آیا انگیزه ای برای دستکاری داده ها (توسط مدیران یا حسابرسان) وجود دارد؟
• آیا دستکاری داده ها در آن موقعیت دشوار است؟
• آیا تشخیص و جلوگیری از چنین دستکاری هایی دشوار است؟
• آیا اشتباهات در مورد این موقعیت ها عمدی (تصادفی) است؟

اگر خطاها به طور تصادفی رخ دهند، پیش بینی احتمال وقوع آن برای حسابرس دشوار است. این خطاها در بخشهایی با تغییرات مکرر اعضای کارکنان یا در موقعیت هایی که کارکنان دارای صلاحیت کافی نیستند، رخ می دهد. همچنین، این خطاها در اجرای موقعیت های شغلی جدید و همچنین ارتقاء سیستم رایانه ای موجود برای پردازش داده ها ظاهر می شود. از آنجایی که در نظر گرفتن ریسک کلی حسابرسی صورت های مالی مشکل است، لازم است در نظر داشته باشیم که خطر صورت های نادرست که ممکن است بر صورت های مالی تأثیر بگذارد را می توان در سه گروه زیر گروه بندی کرد:

• خطر ذاتی (خطر بروز خطا های قابل توجه در گزارشات) ؛
• کنترل ریسک (این خطر که کنترل داخلی چنین خطاهایی را شناسایی یا جلوگیری نکند) ؛ و
• خطر عدم تشخیص یا تشخیص (خطر اینکه حسابرس هیچ گونه گزارش خطای قابل توجهی را تشخیص ندهد).

ریسک ذاتی عبارت است از احتمال شکست در غیاب کنترل کافی، ریسک کنترل احتمال خطا در مقابل وجود کنترل داخلی است و خطر عدم افشا یا تشخیص مستقل از کنترل توسط حسابرس وجود دارد. حسابرس می تواند خطرات ذاتی و کنترلی را ارزیابی کند، اما نمی تواند بر آنها تأثیر بگذارد. در هر صورت، حسابرس می تواند ریسک تشخیص، تغییر هدف، زمان اجرا و جزئیات آزمایش های مربوط به آن را کنترل کند. علاوه بر این نوع ریسک حسابرسی، حسابرس در خطر از دست دادن و اختلال در عملکرد حرفه ای خود قرار دارد. خشونت، تبلیغات نامطلوب یا سایر رویداد های مربوط به صورت های مالی که حسابرس آن را بررسی کرده است و گزارش های حسابرسی که مورد شکایت است. دومین جزء ریسک حسابرسی ، ریسک تجاری حسابرس است. ریسک تجاری حتی اگر حسابرس ممیزی انجام دهد و پس از بررسی صورت های مالی گزارش مناسب ارائه دهد وجود دارد. این دسته از خطرات حسابرسی در طول فرایند حسابرسی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.

جهت کسب هرگونه اطلاعات تخصصی و نیز مشاوره در خصوص مفهوم ریسک حسابرسی به پیج شرکت حسابداری بهین تراز به آدرس (behintarazco@) مراجعه نموده و به دایرکت پیام دهید.