واحد پول حسابداری چیست

واحد پول حسابداری چیست ؟

واحد پول حسابداری واحد پولی است که هنگام ثبت معاملات در دفتر کل شرکت مورد استفاده قرار می گیرد ، که معمولاً “دفاتر” یا سوابق حسابداری شرکت نیز نامیده می شود. همچنین ممکن است واحد پول حسابداری ، ارز گزارشگر نامیده شود.

واحد پول حسابداری (گزارشگری) لزوماً با ارز عملکردی یا معاملاتی یکسان نیست. واحد پول حسابداری اغلب با واحد پول محلی دفتر مرکزی شرکت یکسان است، اما ممکن است با ارز معاملاتی مورد استفاده متفاوت باشد.

ارز عملکردی همان چیزی است که کارمندان و مشتریان هنگام انجام معامله ای مانند فروش از آن استفاده می کنند. این تفاوت به ویژه برای شرکت های بزرگ و چند ملیتی که در بسیاری از کشورهای مختلف تجارت می کنند بسیار مهم است.

شرکتهای فرعی که از ارزهای مختلف در کارهای روزمره خود استفاده می کنند باید صورتهای مالی خود را به واحد حسابداری تبدیل کنند تا صورتهای مالی بتواند تلفیق شود.

روش زمانی و نرخ نرخ فعلی دو روش رایج برای تبدیل ارز یک شرکت فرعی خارجی به واحد پول شرکت مادر هستند.

درک ارز حسابداری

فعالیت در چندین کشور اغلب نیاز به انجام معاملات تجاری با ارزهای مختلف دارد. در این صورت، واحد پول شرکت مرکزی یا شرکت مادر که صورتهای مالی در آن تهیه می شود، ارز حسابداری محسوب می شود.

برای شرکت هایی که در کشورهایی با واحد پول عمده مانند ایالات متحده فعالیت می کنند دلار (USD) ، یورو (EUR) یا پوند استرلینگ انگلیس (GBP) ، واحد پول حسابداری ممکن است همان ارز کاربردی باشد. شرکت های فعال در بازارهای کوچکتر با ارزهای “جزئی” به احتمال زیاد دارای یک ارز حسابداری داخلی و یک ارز عملکردی خارجی هستند.

به عنوان مثال، یک شرکت الکترونیکی ژاپنی مستقر در توکیو احتمالاً از ین ژاپن (JPY) برای ارز حسابداری خود استفاده خواهد کرد ، زیرا این واحد پول محلی محل استقرار و فعالیت این شرکت است. شرکت ها هنگام ثبت معاملات حتی اگر فروش به ارز خارجی انجام شده باشد، احتمالاً از پول کشور خود یا پول محلی خود استفاده می کنند. بنابراین، یک شرکت ژاپنی که در چین تجارت می کند، از ین به عنوان واحد پول حسابداری استفاده خواهد کرد، حتی اگر معاملات فروش با استفاده از یوان رنمینبی چینی انجام شود.

جهت اطلاع از انواع  خدمات حسابداری اصفهان شرکت بهین تراز کلیک کنید.

تبدیل به ارز حسابداری

برای شرکت ها یا سرمایه گذاران که چندین ارز را مدیریت می کنند، تأثیر متقابل نرخ ارز و تبدیل می تواند حفظ سوابق حسابداری را به یک کار پیچیده تبدیل کند.

سایر مکانهای اقماری یا شرکتهای تابعه که از ارزهای مختلف در عملیات روزمره خود استفاده می کنند باید صورتهای مالی خود را به واحد پول حسابداری تبدیل کنند تا در صورت حساب ها ادغام شود. این کار با استفاده از روش نرخ زمانی و یا فعلی تبدیل ارز انجام می شود.

روش زمانی

در روش زمانی، که به عنوان روش تاریخی نیز شناخته می شود ، دارایی ها و بدهی ها به دو دسته پولی و غیر پولی تقسیم می شوند. دارایی های بسیار نقدینگی مانند پول نقد ، سرمایه گذاری ها و حساب های دریافتنی ، دارایی های پولی محسوب می شوند.

به همین ترتیب ، بدهی هایی که باید در کوتاه مدت پرداخت شوند، مانند حساب های پرداختنی و حقوق قابل پرداخت، بدهی های پولی محسوب می شوند. طبق این روش، دارایی ها و بدهی های پولی با استفاده از نرخ ارز موجود از تاریخ ترازنامه تبدیل می شوند.

از طرف دیگر، مقادیر نرخ ارز برای دارایی ها و بدهی های غیرپولی براساس زمان تملک یا تحقق آن دارایی ها و بدهی ها است. به عنوان مثال یک دارایی غیرپولی می تواند خرید دارایی ثابت مانند قطعه ای از تجهیزات یا قطعه زمین باشد.

روش نرخ فعلی

با استفاده از روش نرخ فعلی، دارایی ها و بدهی های موجود در ترازنامه از تاریخ ترازنامه با نرخ ارز ترجمه می شوند. این می تواند درجه بالاتری از خطر ترجمه را ایجاد کند ، زیرا نرخ ارز فعلی ممکن است قبل از پایان دوره حسابداری به شدت تغییر کند.