اصول و مفروضات حسابداری

اصول و مفروضات حسابداری چیست؟

توجه داشته باشید که موارد قابل ذکر  تنها رهنمود های اساسی هستند. این موارد اصول گسترده پذیرفته شده حسابداری (GAAP)، در منبع معتبری وجود دارد که به عنوان کد گذاری استانداردهای حسابداری هیئت استانداردهای حسابداری مالی شناخته می شود.

GAAP چیست؟

GAAP مخفف اصول پذیرفته شده حسابداری است. GAAP شامل موارد زیر است:

اصول اساسی ، مفروضات و مفاهیم اساسی حسابداری مانند اصل هزینه ، اصل تطبیق ، اصل افشای کامل و موارد دیگر. استانداردهای دقیق گزارش دهی و سایر قوانینی که توسط هیئت استانداردهای حسابداری مالی (FASB) در تدوین استاندارد حسابداری (FASB ASC) تنظیم و سازماندهی شده است

علاوه بر اصول اساسی حسابداری ، ویژگی های مختلفی وجود دارد که حسابداران را نیز راهنمایی می کند. برخی از ویژگی ها شامل عینیت ، محافظه کاری ، مادی بودن ، هزینه / سود ، مقایسه ، ارتباط و به موقع بودن است.

اصول و دستورالعمل های اساسی حسابداری

از آنجا که GAAP بر اساس اصول و دستور العمل های اساسی حسابداری بنا شده است ، اگر این اصول حسابداری را درک کنیم می توانیم GAAP را بهتر درک کنیم. در زیر لیستی از ده اصل و راهنمای اصلی حسابداری به همراه توضیح بسیار فشرده درباره هر یک آورده شده است.

اصول اساسی ، مفروضات و مفاهیم اساسی حسابداری شامل موارد زیر است:

مفروضات حسابداری:

فرض تفکیک شخصیت

 فرض تدوام فعالیت

 فرض دوره مالی

فرض تعهدی

 فرض واحد اندازه گیری ( پول)

1. فرض تفکیک شخصیت

حسابدار تمام معاملات تجاری یک شرکت انحصاری را جدا از معاملات شخصی صاحب مشاغل نگه می دارد. برای اهداف حقوقی، یک شرکت انحصاری و مالک آن یک نهاد محسوب می شوند ، اما برای اهداف حسابداری دو نهاد و شخصیت مستقل و جداگانه در نظر گرفته می شوند.

2. فرض تداوم فعالیت

این اصل حسابداری فرض می کند که یک شرکت به اندازه کافی برای انجام اهداف و تعهدات خود به حیات خود ادامه خواهد داد و در آینده ای قابل پیش بینی متوقف نخواهد شد. اگر وضعیت مالی شرکت به گونه ای باشد که حسابدار معتقد باشد شرکت قادر به ادامه کار نیست، حسابدار ملزم به افشای این ارزیابی است. اصل ادامه کار به شرکت اجازه می دهد تا برخی از هزینه های پیش پرداخت خود را به دوره های حسابداری آینده موکول کند.

3. فرض دوره مالی

این اصل حسابداری فرض می کند که گزارش فعالیت های پیچیده و مداوم یک تجارت در فواصل زمانی نسبتاً کوتاه و مشخص مانند گزارش های یک ساله امکان پذیر است. هرچه فاصله زمانی کوتاهتر باشد، بیشتر احتمال دارد که حسابدار مبالغ مربوط به آن دوره را تخمین بزند.

ضروری است که فاصله زمانی (یا مدت زمان) در عنوان هر صورت سود ، صورت حقوق صاحبان سهام و صورت جریان های نقدی نشان داده شود. برچسب زدن به یکی از این صورتهای مالی به عنوان مثال  “30 اسفند” به اندازه کافی خوب نیست – خواننده باید بداند آیا این بیانیه شامل به پایان رسید در 30 اسفند در کدام سال مالی است.

4. فرض تعهدی

طبق اصل حسابداری تعهدی (برخلاف مبنای نقدی حسابداری) ، درآمدها به محض تحقق فروش محصول یا انجام خدمات  و هزینه ها به محض تحمیل ، بدون توجه به زمان واقعی دریافت و یا پرداخت پول ، شناسایی می شوند. طبق این اصل حسابداری اساسی ، یک شرکت می تواند در اولین ماه فعالیت خود 20 هزار دلار درآمد کسب کند و گزارش کند اما در آن ماه 0 دلار پول نقد واقعی دریافت کند.

5. فرض اندازه گیری واحد پول

فعالیت های اقتصادی هر کشور باید مطابق با واحد پولی همان کشور اندازه گیری و گزارش شود. به دلیل این اصل اساسی حسابداری ، فرض بر این است که قدرت خرید واحد پول با گذشت زمان تغییر نکرده است. در نتیجه حسابداران اثر تورم را بر مبالغ ثبت شده نادیده می گیرند.

اصول حسابداری عبارتند از:

اصل بهای تمام شده

اصل تحقق در آمد

تطابق هزینه با درآمد

افشای کامل

1. اصل بهای تمام شده

از نظر یک حسابدار، اصطلاح “هزینه” به مقدار هزینه شده (پول نقد یا معادل وجه نقد) در هنگام بدست آوردن یک کالا در اصل گفته می شود ، چه آن خرید در سال گذشته اتفاق افتاده باشد یا سی سال پیش. به همین دلیل ، مبالغ نشان داده شده در صورتهای مالی به عنوان مبالغ هزینه های تاریخی همان دوره  ذکر می شود. به دلیل این اصل حسابداری ، مبالغ دارایی برای تورم به سمت بالا تنظیم نمی شوند. در حقیقت ، به عنوان یک قاعده کلی ، مبالغ دارایی تنظیم نمی شوند تا هر نوع افزایش ارزش را منعکس کنند. از این رو ، مقدار دارایی منعکس کننده پولی نیست که شرکت در صورت فروش دارایی به ارزش بازار امروز دریافت خواهد کرد.

 (یک استثنا سرمایه گذاری خاصی در سهام و اوراق قرضه ای است که به طور فعال در بورس اوراق بهادار معامله می شود.) اگر می خواهید از ارزش فعلی دارایی های بلند مدت یک شرکت مطلع شوید ، این اطلاعات را از صورت های مالی یک شرکت دریافت نمی کنید – به این نیاز دارید به جای دیگری نگاه کنید ، شاید به یک ارزیاب شخص ثالث مراجعه کنید.

2. اصل تحقق درآمد

این اصل حسابداری شرکت ها را ملزم می کند از مبنای تعهدی حسابداری استفاده کنند. اصل تطبیق ایجاب می کند که هزینه ها با درآمد مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال ، هزینه کمیسیون فروش باید در دوره ای که فروش انجام شده گزارش شود (و در دوره پرداخت کمیسیون گزارش نشود). دستمزد به کارمندان به عنوان هزینه در هفته ای که کارمندان کار می کنند گزارش می شود و در هفته ای که حقوق کارمندان پرداخت می شود ، گزارش نمی شود.

از آنجا که ما نمی توانیم سود اقتصادی آینده مواردی مانند تبلیغات را بسنجیم (و بدین ترتیب نمی توانیم هزینه تبلیغات را با درآمدهای مربوط به آن مطابقت دهیم) ، حسابدار مبلغ آگهی را به عنوان هزینه در دوره ای که تبلیغ تبلیغ می کند ، شارژ می کند.

3. اصل تطابق هزینه با درآمدها

به موجب این اصل به منظور دریافت سود هر دوره مالی باید هزینه ها و درآمد های همان دوره با هم تطابق داده شوند و هزینه ها را از درآمد ها کسر کنید تا سود حاصل از همان سال را بدست آورید.

4. اصل افشای کامل

اگر اطلاعات خاصی برای سرمایه گذار یا وام دهنده با استفاده از صورت های مالی مهم است ، این اطلاعات باید در صورتحساب یا در یاد داشت های صورت حساب افشا شود. به دلیل این اصل اساسی حسابداری است که صفحات زیادی از “پاورقی” اغلب به صورت های مالی پیوست می شوند. یک شرکت معمولاً سیاست های مهم حسابداری خود را به عنوان اولین یادداشت صورتهای مالی خود ذکر می کند.